میگن واسه آرامش خودتـم که شده،
ببـخش و فرامـوش کن...
ولی وقتـی ازکسانی که توقـع نداری؛ میـرنجی...
هرچقدر هم که بخوای ببخشی و فرامـوش کنی، نمیشه...!
انگار داری خودتـو، گول میـزنی...
وقتی از یه نفر میـرنجی، حتی اگه بگی بخشیـدمش،
یه چیزی ته دلت میمونه... کیـنه-نیست!!!
یه جای زخــم... یه چیزی که نمیـذاره اوضـاع، مثل قبـل بشه...
هرچقـدر هم که تـلاش کنی خودتـو بزنی به اون راه،
وبگی بیـخیال، بی فایده ست...!
یه چیزی این وسط، از بیـن-رفتـه...
وجای خالیـش تا همیشه درد میکنه...
یه چیزی به نام « حُــرمــت »
خــوب شدن، با مثــل روز اول شـدن، خیـلی فـرق میکنـه. .
بر من که به سمتت آمدم پشت مکن...... دستان لطیف خویش را مشن نکن.... یک لحظه غرور خود را بشکن.... در کندوی اعصاب من انگشت نکن.....مصرع آخرش از همه مهمتررره....شعر از مصطفی حسن زاده..:)
