بهلول چه‌کسی بود؟
وهب‌بن‌عمرکه به بهلول شهرت دارد از دانشمندان زمان خود بوده‌است.کلمه «بهلول» در عربی به معنی مردخندان و یا کسی که
خوبی‌های‌زیادی دارد،است.بهلول در شهرکوفه متولد شد.او از دوستدارن اهل‌بیت«ع»و مخصوصا امام‌جعفر‌صادق«ع»بود.او از شاگرد امام«ع»بود.
بهلول در زمان حکومت هارون‌الرشید که یکی از خلیفه های عباسی بود زندگی می‌کرد.
هارون‌الرشید به شدت از امام «ع»می‌ترسید.بنابراین نقشه‌ای کشید تا امام«ع»را به شهادت برساند او از عالمان بغدادکه بهلول هم یکی از آنها بود خواست تا بگویند که امام«ع» قصد دارد بر علیهحکومت او قیام کند و بنابراین،به شهادت رساندن او واجب است.اما بهلول این کار را نکرد و از امام خود کمک خواست.امام«ع»هم به او پیشنهاد کرد تا خود را به دیوانگی بزند تا هارون کاری با او نداشته باشد.
حکایت ها و گفته ها و شعر های بهلول،پر از پندهای اخلاقی و دینی و اجتماعی است.حاضرجوابی های او بسیار ظریف وحیرت‌انگیزاست.بهلول در سال190 هجری‌قمری در بغداد از دنیا رفت.
بر من که به سمتت آمدم پشت مکن...... دستان لطیف خویش را مشن نکن.... یک لحظه غرور خود را بشکن.... در کندوی اعصاب من انگشت نکن.....مصرع آخرش از همه مهمتررره....شعر از مصطفی حسن زاده..:)
