دلم هــــوس یک دوســـت کرده... یک رفیــــــــــقِ شش دانگ ... کســــی که امتحانش را در رفــــاقـــت پس داده ... و دیگر محــــک زدنــــی در کار نباشد ... رفیــــــــــقی که مــــــــــن نـــگویـــم و او بشنود ... بخـــــــــندم و حـجم خستگی را در خنـــــــــــــده ام ببیند ... رفیقــــــــی که بگویم برو ، بمــــــــــــــاند و آرامم کــــند ... همان رفیقــــــــــی که باید باشد و نیست ...عجـــــیب دلـــــــــم گـــــــــــــرفته ایـنــــــــــــــــــــروزها ...
بر من که به سمتت آمدم پشت مکن...... دستان لطیف خویش را مشن نکن.... یک لحظه غرور خود را بشکن.... در کندوی اعصاب من انگشت نکن.....مصرع آخرش از همه مهمتررره....شعر از مصطفی حسن زاده..:)
