تکیه کلامش بود …
.
فرق نمیکرد موقع سلام یا وقتـــ خداحافظی ، میگفتـــ
.
“تنــور دلتــــ گــرم“
.
بعدها هر جــا از دلــم مایه گذاشتـم
.
و اتفاق خوبی برایم افتاد، یـاد حرفـش افتادم…
.
تابستونو زمستون هــم نداشت
.
.
انگار تنور دلتــــ که گـرم باشد نان مهربــانی دلتــــ را میخوری،
.
هر چه دلتــــ گرم تر، مهربانیتـــ بیشتر،
.
روزگارتــــــ آبادتر، خودتـــــــ راضی تر..
بر من که به سمتت آمدم پشت مکن...... دستان لطیف خویش را مشن نکن.... یک لحظه غرور خود را بشکن.... در کندوی اعصاب من انگشت نکن.....مصرع آخرش از همه مهمتررره....شعر از مصطفی حسن زاده..:)
